...... vroeg arriveerden zakte mijn bui onder het vriespunt.

Begon net zo lekker het e.e.a. voor te bereiden.

Ontbijten douchen wat rommelen en pleiten.

Flink de pas erin met camera. Sneeuwklokjes, winterakonietjes en om de hoek de 1^e krokussen.

In de voortuin hier huh toch geen koolmees of een vink…..ik zie het niet meer.

Bij de brug was de brugwachter, een adhd’er weer flink aan het werk. Praatje op de weg….kijk uit zei die nog ze scheppen je zo. so what….ziekenhuis in of nog erger plat in mijn kist of de oven in.

Er was beton van een wagen gevallen. Die brugwachter houdt ons mooie plekje heel schoon, zelfs om de hoek gaat hij nog door. Kan niet stil zitten.

Verder lekker rustig allemaal. Tot…ik in de verte een loslopende hond zag aankomen. Dan sta ik al stijf van ellende met de wetenschap van vorig jaar hoe dat kreng toen tegen me op sprong beet en ik naar het ziekenhuis moest

en ja hoor weer zo een sprong tegen mijn lichte broek op met zijn baggerpoten. Wat zei madam…excuus mevrouw, wat heb ik daar aan het is al gebeurd k...w ja die haalde weer het slechtste in me boven. Terwijl ik dit hier neerpoot begint de schuurmachine hiernaast weer.

Echt stop mij maar in een gesticht.