Schrijverschap schept verplichtingen. Het behoort onder meer tot de taak van een schrijver stem te geven aan de stemmelozen, de rechtelozen. Zijn verbond met de taal zal de armen en verdrukten ten goede moeten komen.

Op een sublieme wijze geeft de Indiase auteur R.K. Naryan in zijn boek 'A Tiger for Malgudi' stem aan een vertegenwoordiger van de stemmelozen en rechtelozen bij uitstek in deze wereld: de dieren. De hoofdpersoon in deze roman is Raja, een oude ex-circustijger die - tenslotte opgenomen in een dierentuin - z'n leven in gedachten aan zich voorbij laat gaan. Een intreurig leven. Een leven vol vernederingen, kwellingen, aanslagen op z'n aard en waardigheid. Een leven waar je geen tijger bij blijft.

'De mens', schrijft Naryan in z'n introductie, 'komt in z'n bekrompenheid geen moment op het idee dat andere creaturen wel 's een ego, waarden, visies en het vermogen tot communiceren kunnen hebben, al kunnen ze dan niet praten zoals wij praten. De mens gaat ervan uit dat híj alleen belangrijk is en dat de rest van de schepping bestaat om hem tot sport, amusement, gemak of tot voedsel te dienen.'

Voor déze mens is 'A Tiger for Malgudi' een harde les. Maar ook een heilzame les. Aan zijn ontmoeting met Raja, die 'gevoelige ziel die het leven en zijn problemen precies zo begrijpt als wij', kan hij een bekering overhouden. Deze tijger kan hem verlossen van z'n antropocentrisme - z'n ziekelijke fixatie op z'n eigen soort.

Hans Bouma